Catrien Oostenbrug (van de Voetensalon) is voor de derde keer afgereisd naar Lesbos om
er samen met een vriendin, een week lang vrijwilligerswerk te doen voor de vluchtelingen.
Dit is haar verslag:
Mijn week op Lesbos
Geschreven in 2020
Vluchtelingen helpen was de bedoeling.
Geweld van de lokale bevolking en rechts extremisten maakten ons werk onmogelijk
Groenveld, 15 maart 2020.
Van de week terug gekeerd van een weekje Lesbos. De bedoeling was om 6 dagen voor de ngo* Shower Power (SP) te gaan werken. SP ontvangt vrouwen en kinderen zonder zich af te vragen waar ze vandaan komen en waarom. Er zijn mensen in nood en die hebben ondersteuning nodig. SP doet dat op de volgende manier:
Door vrouwen en kinderen van het kamp Moria een paar aangename uren bezorgen, in een safe-house, 8 km vanaf Moria; door ze in alle rust te laten douchen, schoon ondergoed te geven, hun haren te föhnen en in te vlechten; door ze een kopje thee, soep en fruit te geven; door met ze te praten of juist hun rust te gunnen. En voor de liefhebbers een (voet)massage voor de broodnodige ontspanning.
Dit was dus de bedoeling!
Maar het liep anders...
Helaas heb ik dit allemaal niet kunnen doen. De situatie op Lesbos was en is zo gespannen, dat het veiliger was om de vrouwen en kinderen én de vrijwilligers niet aan de dreiging bloot te stellen. De dag voordat wij aankwamen, waren er hulpverleners aangevallen door rechts-extremisten, omdat de hulpverleners bij de vluchtelingen betrokken zijn!
De onrust begon een paar weken eerder omdat de locale bevolking de grote hoeveelheden vluchtelingen spuug zat was. Het is al 5 jaar te vol op Lesbos! De localen hebben een buurtwacht in het leven geroepen. Vervolgens wilde de Griekse regering een nieuw gesloten kamp bouwen. Toen ging Turkije de grenzen open gooien en dreigden nog vele mensen naar Griekenland te vluchten. Veel gebeurtenissen achter elkaar.
De extremisten van het eiland gaan nu het gevecht aan met de vluchtelingen, de hulpverleners en de Grieken die pro-vluchteling zijn. Er schijnen ook rechts-extremisten uit andere landen naar Lesbos te zijn gegaan om lekker te rellen!
Maatregelen voor onze veiligheid...
Toen wij, ik was met een vriendin, aankwamen op het vliegveld, werd ons door SP aangeraden om niet naar ons gereserveerde hotel in Panaiouda te gaan, maar naar een andere, vlakbij het SP-huis. En we moesten met een omweg daar naar toe rijden, zodat we niet door Mytilene (hoofdstad) hoefden te rijden. Want daar waren de meeste onruststokers. En met onze gehuurde auto was het vrij duidelijk dat wij hulpverleners waren en geen localen. Ons autoverhuurbedrijf had ook al schade opgelopen aan andere verhuurauto’s, omdat die verhuurd worden aan hulpverleners. Later in de week heeft het autoverhuurbedrijf het frame met reclame die om je kentekenplaat zit weggehaald, zodat het iets minder opviel dat we een huurauto hadden. En we hadden onze bikini’s uitgespreid over de achterbank, met een libelle erbij. Om toch een beetje op een toerist te lijken.
En als we in de auto reden, deed ik geen lichten aan. Wat ik in Nederland altijd wel doe. De Grieken doen dat nl niet.
De eerste dag ging SP niet aan het werk. Wij zijn met onze auto gaan rijden naar de ‘goede’ kant van het eiland. Daar ging het leven gewoon door. Toch keek ik wel extra in de achteruitkijkspiegel om te zien of bv. mannen (met baarden) ons niet nakeken. Ik werd toch een beetje paranoïde. En ik vroeg mij af wat de localen die ook bij ons op het terrasje zaten van ons zouden denken. Want ja, wij zijn duidelijk geen Grieken en toch ook geen toeristen, in deze tijd van het jaar.
En als er militairen langsreden, dacht ik ook: ‘Waarom rijden die daar? Is er wat aan de hand?”
